Dirty Word Horror

Po telekinezie („Carrie”) i telepatii („Lśnienie”) Stephen King wziął na warsztat kolejną moc psychiczną - przewidywanie przyszłości. Inaczej jednak, niż to było poprzednio, w „Martwej Strefie” w dużej mierze „odpuścił” element gatunkowej grozy, zmierzając w kierunku mieszanki dramatu i thrillera politycznego. I, jak zwykle u niego (przynajmniej w tych wczesnych latach twórczości) - wyszło rewelacyjnie.   Johnny Smith zwykły, młody mężczyzna, na skutek ciężkiego wypadku samochodowego zapada w śpiączkę. Wraz z upływem czasu wszyscy tracą nadzieję na jego wybudzenie, lekarze, narzeczona, ojciec. Tylko pogrążająca się w religijnej manii matka wierzy, że syn powróci, by wykonać „Zadanie Nałożone Przez Boga”. Ku zaskoczeniu wszystkich po czterech latach Johnny rzeczywiście wraca do świata żywych, ale co to za powrót… na Smitha czekają tylko gorycz i ból. Po pierwsze, po czterech latach unieruchomienia jest praktycznie kaleką,  czeka go teraz seria operacji oraz długotrwała rehabi...

  Wsławiony przede wszystkim przez cykl przygód Sherlocka Holmesa Arthur Conan Doyle chętnie i często pisywał również opowieści fantastyczne i niesamowite. O ile jednak genialny detektyw słusznie unieśmiertelnił Autora, o tyle jego twórczość fantastyczna nieco się zestarzała. Chyba najbardziej widać to po opowiadaniach grozy, co potwierdza lektura wydanego w zeszłym, 2020, roku przez C&T zbioru „Igranie Z Duchami”. Opowiadania, mimo paru przebłysków, są w większości dość przeciętne i przykurzone. Na początek jednak to, co najlepsze, czyli kanoniczny już w historii literackiego horroru „Obiekt Nr 249”. + Student Oksfordu przy pomocy zwoju z zaklęciem przywraca do życia egipską mumię, przy pomocy której następnie usiłuje wyeliminować swych wrogów; innego studenta, z którym wdał się w bójkę, brata swej narzeczonej zrywającego w jej imieniu zaręczyny, swego dociekliwego sąsiada w akademiku.  Prosty, efektowny  pomysł fabularny połączony z modną podówczas egipską t...

W rok po przebojowej „Upiornej Opowieści” Peter Straub postanowił nawiązując do „Jakiś Potwór Tu Nadchodzi” Raya Bradbury’ego napisać własną powieść opowieść o chłopięcej przyjaźni w krainie  magii i nadnaturalnej grozy. Wyszło tak sobie, momentami genialnie, momentami raczej słabo. Ale po kolei : + Internat surowej szkoły Carson. Dwaj przyjaciele, Tom i Del w chwilach wolnych od nauki fascynują się sztuką iluzji, trickami karcianymi i scenicznymi popisami magicznymi. Del chwali się wujkiem, samotnie żyjącym iluzjonistą, u którego spędza corocznie wakacje. Z entuzjazmem opowiada o swym krewnym, jego umiejętnościach magicznych, o posiadłości zwanej „Krainą Cieni”, o mieszkającej tam ślicznej dziewczynie, Róży Armstrong. Tom przyjmuje zaproszenie Dela na wspólne spędzenie kolejnych wakacji. Jednak po przybyciu do Krainy Cieni nie wszystko okazuje się tak barwne, jak w opowieściach Dela. Wuj to stary, cyniczny alkoholik; nie wzbudza ani sympatii ani zaufania u Toma. Opowiada, że „zami...

U źródeł popularnego serialu „Stranger Things” upatruje się zazwyczaj Stephena Kinga i jego pomnikowej powieści „To”. W sumie racja, ale warto pamiętać, że King działa trochę jak koncern Apple, często przerabia, adaptuje na sprzedażowe megahity wcześniej już istniejące rozwiązania. Wydana w 1962 roku powieść Raya Bradbury „Jakiś Potwór Tu Nadchodzi” (jeszcze wrócę do tego tytułu) I właśnie archetypem opowieści łączącej w jedno nostalgię, koniec dzieciństwa, fantasy i horror  była właśnie. + Do Green Town (odpowiednik prawdziwego Waukegan w Illinois, w którym dorastał Bradbury) na tydzień przed Halloween przybywa wędrowny lunapark. To przybycie pełne jest jednak zagadek. Po pierwsze, tego typu atrakcje zazwyczaj pojawiają się w słoneczne dni lata a nie pod koniec października. Po drugie zaś, cyrk przybywa w otoczony tajemnicą w środku nocy i bezszelestnie, wręcz „magicznie”, rozstawia swe namioty i urządzenia pod miastem.  Dwójka miejscowych chłopaków, Will Halloway i Jim Night...

Wydana w zeszłym roku młodzieżowa powieść grozy „Czarny Staw” świetnie połączyła klimat młodzieżowej przygody z elementami horroru i fantastyki. Jej bohaterowie aż prosili się o kolejne wyzwania. Nic więc dziwnego, że już rok później powracają oni w nowej odsłonie - „Czarny Staw - Wiła”. Tym razem przyjdzie im wyjaśnić tajemnicę zaginięcia lokalnej nauczycielki, zmierzyć się z duchem groźnej wiedźmy i przełamać klątwę, która spadnie na całe miasteczko. Koniec wakacji, Kuba i jego przyjaciele powracają do szkoły. Sensacją pierwszego dnia jest zniszczenie przez nieznanych sprawców szafek uczniowskich. Niedźwiedź zdobywa nagranie z kamery szkolnego monitoringu, na którym widać szalejącego w szatni i dewastującego szafki…ducha!  Jak się okazuje, podczas oglądania duch nawiązuje kontakt z obserwującymi go i nawiedza ich nocą nawiedza, zostawiając na nich tajemniczy znak. Wkrótce w szkole dochodzi do kolejnych dziwnych wydarzeń. Nieznana siła opętuje jedną z nauczycielek podczas lekcji...

Wiek XIX w literackiej grozie zdominowały ghost stories z anglojęzycznego kręgu kulturowego. Guy de Maupassant w swych opowiadaniach niesamowitych poszedł inną drogą, horroru psychologicznego, badając tajemnice i głębie ludzkiego umysłu. Maupassant (1850-93) to postać tragiczna.  Całe życie walczył z postępująca chorobą umysłową (schizofrenia), ostatecznie zmarł w zakładzie pogrążony w obłędzie.  O ile na co dzień twórczość Maupassanta kojarzy się z literackim „mainstreamem” ( m.in głośna powieść „Bel Ami”, wielokrotnie ekranizowana, ostatnio w 2012 z Robertem Pattinson em w roli głównej, słynna nowela „Baryłeczka”, podstawa scenariusza legendarnego westernu „Dyliżans”), to, w momentach, gdy ogarniał go mrok, z wielkim talentem i powodzeniem pisywał również opowiadania niesamowite. Są one w samych założeniach tak różne od standardowych „opowieści z dreszczykiem”, że warte szczególnej, dodatkowej uwagi. Wydany dawno temu, do dziś rzadko (wcale?) niewznawiany tomik „Horla”...

Romans mainstreamu z literaturą gatunkową, z jednej strony z „mrocznym thrillerem”, z drugiej z horrorem weird fiction,  książka ciesząca się wielkim powodzeniem (nagroda NIKE, głośna ekranizacja), efektowna, wciągająca i poruszająca, choć nie bez pewnych wad. + Alicja Tabor, znana warszawska dziennikarka urodziła się i wychowała w Wałbrzychu. Jej przeszłość w tym mieście naznaczyło pasmo tragedii. Matka odeszła w niepamięć, kiedy Alicja jeszcze była dzieckiem, siostra nie żyje, ojciec oszalał na punkcie poniemieckich skarbów i  zginął w zasypanym tunelu. Tylko Alicja przeżyła, tylko ona ułożyła sobie jakoś życie.Teraz wraca do miasta młodości, by napisać reportaż.  W Wałbrzychu znikła bez śladu trójka małych dzieci a na rynku miasta gromadzą się lokalni turbo-katolicy, uważając, że zaginięcia związane są z postacią Matki Boskiej Bolesnej. Alicja wprowadza się do własnego domu (wciąż ma do niego klucze) i rozpoczyna zbieranie materiałów do reportażu. Spotyka się z opiekun...

Fenomenalne zakończenie Drugiej Trylogii Covenanta, porywające, pełne epickiego rozmachu a jednocześnie, paradoksalnie,  zaskakująco kameralne, przejmujące i wzruszające, a przy tym znakomicie spinające wszystkie, jakże przecież rozbudowane, wątki fabularne sagi.  + Powieść podzielona jest na dwie części. Pierwszą obserwujemy z perspektywy Covenanta, w drugiej do głosu dochodzi, podobnie jak to miało miejsce w „Jedynym Drzewie”, Linden Avery. Część pierwsza rozpoczyna się w momencie, w którym Drużyna Niedowiarka wraca po niepowodzeniu odniesionym na Wyspie Jedynego Drzewa. Linden wlewa w załamanego porażką Covenanta odrobinę otuchy i wiary. Statek Drużyny najpierw wpływa na niebezpieczny obszar oceanu zwany Duszogryzem, następnie zaś, podążając na północ, grzęźnie w lodach  Covenant z najbliższymi rusza po zmarzlinie w kierunku Krainy, uciekając po drodze przed złowrogimi stworami lodowymi - arguleh. Po powrocie na kontynent bierze on udział w bitwie, jaką Arguleh wydają ...