Dirty Word Horror

Ciekawe, świeże ujęcie tematu wilkołaków, bardziej animal horror niż opowieść o przeklętym monstrum. Nie bez częstych w czasach „złotej ery horroru” wad i niechlujności, ale książka warta poznania i, co by nie mówić, nieco w historii gatunku kanoniczna.  + Na brooklyńskim złomowisku odnalezione zostają zmasakrowane zwłoki dwu policjantów. Rozszarpane ciała noszą ślady zwierzęcych zębów, dlatego komendant policji, starając się o szybko wyjaśnić sprawę, (by dobrze wypaść w opinii publicznej, zbliżają się wybory na to stanowisko), zamyka śledztwo uznaniem, że ofiary zostały zaatakowane przez biegające w okolicy zdziczałe psy.  Prowadząca śledztwo para detektywów ma poważne wątpliwości. Zamordowani mężczyźni byli na służbie, uzbrojeni i czujni, wydaje się mało prawdopodobne by zwykłe psy były w stanie ich zagryźć. Gdy w piwnicach opuszczonych nowojorskich kamienic odnalezione zostają zwłoki kolejnych ofiar, rozszarpane w identyczny sposób, detektywi szybko (m.zd. za szybko…) do...

To już się stała świecka tradycja, by jak co roku zasiąść do lektury kolejnego tomu antologii Sny Umarłych, potem zaś podzielić się wrażeniami, pochwalić, co się spodobało, pokwękać, jak coś nie podeszło, posprzeczać się z odmiennymi opiniami.  Na początek WARNING - raportując nt. poszczególnych opowiadań staram się raczej zaintrygować treścią, a nie palić rozwiązań fabularnych (mimo, że, generalnie, nie dla zaskoczeń finałowych weird fiction się czyta), niemniej chcę uniknąć rozczarowań najbardziej radykalnych spojlerofobów. Tu i ówdzie może się jakiś element plotowy przedrzeć, tak, że jakby co, to be forewarned. No, to jedziemy z koksem : Bartłomiej Szwajger - Sakrament    6/10 Znudzony codzienną rutyną korpo-szczur napotyka pewnego dnia na swej drodze byłego narkomana. Pod wpływem jego dziwacznych opowieści i wspomnień sam nabywa morfinę od umierającego na nowotwór starca i zaczyna ćpać. Wkrótce świat realny zaczyna się mieszać z innym, wyśnionym w narkotycz...

Debiutancka powieść Dana Simmonsa, od której rozpoczęła się jego imponująca kariera, to bardziej egzotyczna historia awanturniczo-przygodowa z Indiami i kultem krwawej bogini Kali w tle niż pełnoprawny horror, aczkolwiek mroczna tematyka i nieco okropieństw w treści powodują o gatunkowej przynależności. + Do Kalkuty przybywa amerykański dziennikarz, Robert Luczak (tak, to polonus!) wraz z żoną i malutką córeczką. Ma za zadanie spotkać się z bengalskim poetą M. Dasem, przeprowadzić z nim wywiad i otrzymać rękopis jego nowego, epickiego poematu. Sytuacja jest o tyle niezwykła, że Das w niewyjaśnionych okolicznościach zniknął osiem lat wcześniej i od tego czasu powszechnie uznawany był za zmarłego. Pierwsza rzecz, która szokuje Amerykanina to odrażająca, brudna, zatłoczona, pełna biedy,  nieszczęść i agresji Kalkuta. Ledwo potrafi się on odnaleźć w tej rzeczywistości. Przybysz odbywa parę spotkań z miejscowymi działaczami kulturalnymi, dowiaduje się, że otrzyma tekst poematu...

Ogromny, prawie kompletny zbiór opowiadań ojca literackiego horroru, wielkiego Edgara Allana Poe, którego twórczość stanowi natchnienie dla wszystkich późniejszych autorów grozy, stanowi inspirację i podwaliny dla nowoczesnego horroru psychologicznego i dla artystycznego weird fiction. To absolutny mus i MegaPozycja w domowych biblioteczkach. Z tym, że czasami „więcej” nie znaczy „lepiej” - wydanie Vespera adresowane jest przede wszystkim do freaków klasyki grozy, prezentując obok tych najsłynniejszych, również mniej znane opowiadania; bardziej przypadkowych czytelników tak obszerne (i nierówne) zestawienie może chwilami nieco znużyć, szczególnie na dalszych etapach lektury. + Opowiadania zostały bardzo zgrabnie połączone w zbliżone tematyką cykle. Twórczość Poego (zwłaszcza zaś twórczość niesamowita) miała bowiem kilka obsesyjnie drążonych tematów : granice pomiędzy życiem a śmiercią, ze szczególną koncentracją na momencie śmierci, jej fizycznym przebiegu oraz grozie pochowania żywcem...

Druga część przygodowego cyklu fantastycznego, opisująca przygody kosmonauty Vuko Drakkainena na planecie Midgard. Nieco słabsza od pierwszego tomu (głównie za sprawą długo gramolącego się wątku samego Vuko), ale nadal zapewniająca solidną rozrywkę. + Po tym, jak Vuko pod koniec pierwszego tomu został przez „złego czarodzieja” zamieniony w …drzewo, Grzędowicz musiał się nieźle wysilić, by przywrócić go do fabuły. Użył do tego, wręcz bezczelnie - rozwiązania „deus ex machina” (i to dosłownie! Tym samym upodabniając ten motyw do „Amerykańskich Bogów” Gaimana). Aż zaskakujące, jak bardzo, koniec końców, udane to było wyjście.  Niestety, potem jest sporo gorzej. Drakkainen długo i nudnawo wędruje po krainie Węży, spotyka się z Bogami i Boginiami, natrafia na smoki, uczy się czarowania (panowania nad Pieśnią), by, na sam koniec, trafić do „swojego” Ludu Ognia i tam zaplanować kolejną akcję przeciwko złowrogiemu Van Dykenowi. Na szczęście znacznie ciekawiej rozwijały się w tym t...

Przerażające, z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej przygnębiające i, dosłownie, bolesne w lekturze, arcydzieło.  O gatunkowej przynależności „Dziewczyny Z Sąsiedztwa” do horroru decydują jej szokująca treść i narastająca groza, lecz z równym powodzeniem powieść uznać można za fabularyzowany reportaż… + Dwie osierocone dziewczyny, 14-letnia Meg i jej młodsza siostra Susan, trafiają pod opiekę swej ciotki, samotnie wychowującej trójkę dorastających synów w niewielkim miasteczku. Początkowo wszystko wygląda OK; Meg nawiązuje kontakty z miejscową młodzieżą i zaprzyjaźnia się z mieszkającym po sąsiedzku Davidem. Stopniowo jednak wychodzi na jaw fatalne, pogarszające się z dnia na dzień, traktowanie dziewcząt przez ich opiekunkę. Ciotka nienawidzi obu sierot, często je okrutnie bije, głodzi i zamyka w domu. Próba poinformowania lokalnego policjanta przez Meg o krzywdzie kończy się katastrofą. Ciotka jest prawnym opiekunem dziewcząt, ma prawo je dyscyplinować i wychowywać, policjant ...

Efektowny retelling archetypicznej opowieści o demonicznym dziecku, unowocześniony, przeniesiony w realia XXI wieku i rezonujący z najgłębszymi lękami drzemiącymi w młodych rodzicach. + Siedmioletnia Hanna martwi swych rodziców. Jest bardzo inteligentna, rozwija się prawidłowo, ale nie potrafi mówić. Badania lekarskie wykluczają fizyczną chorobę, problem zdaje się leżeć w umyśle dziecka. Z uwagi na swój stan dziewczynka uczy się w domu, razem z niepracującą, poświęcającą dziecku cały czas i energię, matkę. Wspólny pobyt nie jest jednak sielanką. Mała Hanna prowadzi z mamą wyrafinowaną grę. Grę, w której stawką jest uczucie taty, o którego jest śmiertelnie zazdrosna. Podczas jego nieobecności zachowuje się okropnie, eskaluje konflikty w najdrobniejszych sprawach; coraz bardziej i coraz niebezpieczniej sprzeciwia się mamie, by przy ojcu zachowywać się wzorowo. Późniejsze skargi kobiety są w takiej sytuacji oczywiście lekceważone przez męża.  Pewnego dnia, będąc sam na sam z mamą...