Dirty Word Horror

W dwa lata po wydaniu „Opowieści Z Dreszczykiem”, w roku 1959, ukazała się kontynuacja, z podtytułem „Noc Druga”, zawierająca, podobnie jak „jedynka” sporo rzadko w Polsce antologizowanych a ważnych w historii literackiej grozy opowiadań, uzupełniona kilku „żelaznymi” klasykami i garścią mniej znaczących tekstów. Tym razem wszyscy prezentowani w antologii autorzy wywodzą się z kręgu kultury anglosaskiej (w pierwszym tomie pojawiły się teksty m.in . Puszkina,  Dostojewskiego, Capka czy Apollinaire’a).   Na początek teksty nieco trudniej dostępne, a kanoniczne w historii gatunku :  1. Przede wszystkim Edward Bulwer-Lytton i jego opowiadanie „Duchy I Ludzie” (8/10) -  jedna z najsłynniejszych w historii opowieści o nawiedzonych domach,  prawdziwy „blueprint” dla tego rodzaju historii.  + Odważny poszukiwacz przygód, wraz z wiernym służącym i równie wiernym psem postanawia spędzić noc w domu, w którym straszy. Od samego wejścia zaczyna się regularna jazda - dot...

  Kontynuacja przebojowego „Bluesa Duchów”, niestety rozczarowująca - przede wszystkim brakiem konkretnej akcji („nuda, nic się nie dzieje!”), a także niezbyt udanie prowadzonymi wątkami obyczajowymi, no i ujawniającymi się tu i ówdzie niedostatkami warsztatowymi autora. + „Blues Duchów” opisywał serię krwawych zbrodni, które wstrząsnęły miasteczkiem Pine Deep. Trójka uciekających przed obławą policyjną gangsterów rozbiła się na okolicznym polu kukurydzy. Jeden bandzior zginął, pozostali zaś dostali się pod wpływ złowrogiej obecności - Ubela Griswolda, seryjnego mordercy dzieci, pokonanego i pogrzebanego przed laty na bagnach, wciąż jednak nieumarłego, knującego kolejne koszmary i pozyskującego w ten sposób nowych pomocników. W finale powieści obaj  bandyci zginęli. W tym miejscu zaczyna się „Song Umarłych”.  Zbliża się Halloween. W Pine Deep spodziewany jest najazd tłumów turystów. Siły Ciemności wiedzione złowrogą mocą Griswolda szykują się na Krwawy Armageddon - ...

Francis Marion Crawford napisał za życia całe mnóstwo powieści, ale dziś pamiętany jest głównie dzięki  zbiorowi opowiadań grozy „Wandering Spirits”. No, pamiętany raczej w kręgu kultury anglosaskiej. W Polsce to autor mało znany i rzadko wydawany. Dopiero nieocenione w przybliżaniu klasycznej grozy wydawnictwo C&T pozwoliło zapoznać się polskiemu czytelnikowi z jego dorobkiem. I doskonale, opowiadania z tego zbioru w pełni zasługują na pamięć i trwanie w sercach fanów literackiej grozy, niektóre słusznie nawet uznawane są za kanoniczne wręcz arcydzieła. Mowa tu głównie o przerażającej „Górnej Koi” chwalonej m.in. przez M.R. Jamesa i H.P. Lovecrafta, a także groteskowo przerażającej „Wrzeszczącej Czaszce” czy wampirycznej „Krew To Życie”. Ale tak naprawdę wszystkie opowiadania z „Wędrownych Duchów” są udane i zasługują na odrębne omówienie, co niniejszym uczynię : + Na początek „Upiorny Uśmiech”   - ponury podworzec, kamienne mury, wśród nich zaś stary właściciel, jego zak...

  Ile by się nie mówiło o „Nocnym Filmie”, to jest tego stanowczo za mało. Ta książka to absolutna petarda, niesłychanie zręczne połączenie blockbusterowego przygodowego thrillera, z odrealnionym, ocierającym się o weird fiction, horrorem. Niesamowite przeżycie, dające radość zarówno zwolennikom sensacyjnej prozy rozrywkowej, jak i fanom mrocznych, pokręconych fabuł. + Stanislas Cordova to otoczony tajemnicą reżyser filmowy, twórca kultowych horrorów. Po serii sukcesów (w 1979 był otrzymał nawet Oscara!) wycofał się ze zgiełku medialnego świata do swej luksusowej posiadłości „The Peak”, położonej w górach Adirondack. Tajemnica spowija zarówno jego życie prywatne, jak i kolejne, coraz bardziej mroczne, dzieła. Fanatyczni wyznawcy jego twórczości, tzw. „cordovici” mają własną stronę na darknecie, gdzie wymieniają się informacjami, snują różne teorie spiskowe a także zwołują się na tajne pokazy kolejnych filmów swego idola. Dziennikarz śledczy Scott McGrath od lat ma na pieńku z ...