Dirty Word Horror

Czasem osadzeni mocno w swym gatunkowym mateczniku autorzy chcą spróbować innego chleba, dodać nieco oryginalności do swojego dorobku. Islandzka autorka Yrsa Sigurdadottir, najbardziej znana ze swych powieści kryminalnych, w “Pamiętam Cię” postanowiła spróbować sił na terytorium grozy. Wyszło dobrze, tak, jak się można spodziewać po skandynawskich thrillerach - zimno, ponuro i mrocznie, ale z pewnymi brakami i zastrzeżeniami dotyczącymi zwłaszcza obcego autorce elementu niesamowitego. + “Pamiętam Cię” opowiada dwie, wzajemnie się przeplatające historie (oczywiście fabularnie powiązane - to w końcu nordic crime novel, nawet jeśli z niesamowitym twistem). W pierwszej z nich, tej która gatunkowo jest właśnie nadnaturalnym horrorem, trójka ludzi, małżeństwo w finansowym kryzysie i wdowa po ich bliskim przyjacielu, jeszcze oszołomiona tragedią, która na nią spadła, przybywa do opuszczonej ponurej islandzkiej wioski, z nadzieją wyremontowania chylącego się ku upadkowi domostwa i uruchomienia...

“Ucieczka Na Wieś” zakończona niepowodzeniem…100% Guya w Guyu, setny ubaw da wiernych fanów + Para freelancerów z Londynu decyduje się na przeprowadzkę w wiejskie okolice. Byłoby sielankowo, ale w okolicy trwa suche lato aż to nagle pewnego dnia pompa, zasilająca domostwo naszych bohaterów, przestaje dostarczać wodę -  okazało się, że nie działa ona przy niskim poziomie wód gruntowych. Cóż robić - trzeba zamówić ekipę do wywiercenia studni głębinowej. Faktycznie następnego dnia rzutki lokalny przedsiębiorca przysyła dwóch robotników, którzy wkrótce przebijają się do wody. Niestety wydobywające się spod ziemi źródło koszmarnie wręcz śmierdzi i nie trzeba proroka, by przewidzieć, że próbka wysłana do badania laboratoryjnego potwierdza niezdatność wody do spożycia.  Jako że przedsiębiorca pracuje na umowie o dzieło - nie będzie miał zapłacone, jeśli zapewni czystej wody, podejmowane są kolejne akcje, mające na celu a to “oczyszczenie pokładu ziemnego” przez który przechodzi nawie...

“Szkieletowa Załoga” drugi, po rewelacyjnej “Nocnej Zmianie” zbiór opowiadań Stephena Kinga to spory zawód. Zawód wywołany głównie nierównym poziomem zebranych tekstów. O ile bowiem “Nocna Zmiana” była jak szkatułka pełna klejnotów, o tyle “Załoga” przypomina raczej gąbczasty, mdławy keks, w którym tylko co jakiś czas, stanowczo za rzadko, można wyłowić pyszne bakalie. Naprawdę, ta rozpiętość jest aż dziwna - są bowiem w tomie opowiadanie absolutnie genialne, wyróżniające się nie tylko na tle zbioru, na tle dorobku Kinga, ale wręcz na tle całej literatury grozy. Tym większe zatem rozczarowanie, że pozostałe teksty są tak boleśnie przeciętne - takie dokładnie na 5/10, a i parę grubszych potknięć się przytrafiło.  Bo oddać sprawiedliwość Mistrzowi, pochwalić to, co pochwalenia godne, rozpocząć warto od highlightów kolekcji. Przede wszystkim zatem kłania się pomnikowa “Mgła” (8/10), do tego stopnia ważna i znana, że aż czasami  “kanibalizująca” cały zbiór (moje wydanie jest właśn...