Dirty Word Horror

Algernon Blackwood      Wendigo I Inne Upiory     8/10 Lovecraft nie pojawił się znikąd. Jego twórczość wynikała, co oczywiste, z inspiracji innymi autorami. A wśród tych autorów, obok Poego czy Arthura Machena, najważniejsze miejsce zajmuje Algernon Blackwood. Autor ten był przez długie lata w Polsce niepublikowany i praktycznie nieznany, ale już w roku 2006 (jak ten czas leci!), nieocenione wydawnictwo C&T uraczyło fanów grozy znakomitym wyborem „Wendigo”, przekrojowo ukazującym główne wątki i nurty twórczości słynnego Anglika.  Kilka opowiadań z tego tomu to absolutny kanon literackiego horroru, dlatego omówione zostaną nieco szerzej. Na początek creme de la creme : + „Wierzby” Dwu przyjaciół płynie w dół Dunaju małą łodzią. Na granicy austriacko-węgierskiej (mamy początek XX wieku) natrafiają na niesamowity obszar gęsto porośnięty wierzbami. Wodą przemyka dziwnie wielka wydra, po przeciwnej stronie rzeki krzyczy coś do nich tajemniczy podróż...

Bardzo „tradycyjny” horror o nawiedzonym domu, połączony ze zjadliwą satyrą na korpo-kulturę wielkopowierzchniowych salonów sprzedaży, wydany w brawurowej formie …. katalogu meblowego.  + W jednym z  salonów meblowych firmy ORSK (nie mylić z IKEA, absolutnie nie, autor zupełnie nie to miał na myśli!) wieczorami, po zamknięciu, dochodzi do aktów wandalizmu. Kanapy są pobrudzone Pewną Substancją (pisząc wprost „kupą”, choć to słowo nie pasuje do Standardów Komunikacji ORSK), giną lub są niszczone inne drobne przedmioty. Straty nie są bardzo duże, ale coraz bardziej widoczne w kolejnych miesięcznych zestawieniach. Manager salonu, ambitny Basil musi wyjaśnić sytuację przed przybyciem Zespołu Kontrolnego, który (jak to w korpo), może narobić mnóstwo kłopotów, aż do zamknięcia „źle prowadzonego” salonu włącznie, prosi więc dwie podwładne, by zostały wraz z nim w nocy w sklepie i ustaliły przyczyny tajemniczych wydarzeń.  Podczas pierwszego patrolu panie natykają się na….d...

  Mainstreamowi zdarza się czasami flirtować z literaturą grozy, wykorzystywać klasyczne dla horroru motywy czy rozwiązania fabularne. Czasami efekt bywa wybuchowy - po Doris Lessing („Piąte Dziecko”) dziś pora na kolejną noblistkę - Toni Morrison i jej „Umiłowaną”. Na początek ważne zastrzeżenie - „Umiłowana” to jest arcydzieło literatury (nagrodzona Pulitzerem), zatem „ocena” 6/10 (mimo, że całkiem wysoka) nijak się ma do jej klasy artystycznej - to jest, jak się pisze na luksusowych koniakach „V.S.O.P” - to tylko subiektywna próba oddania, na ile ta wybitna powieść mieści się w granicach gatunkowej grozy, ile w niej takiego jarmarcznego, campowego funu, jaki niosą ze sobą „horrory”. Każdy miłośnik dobrej literatury powinien po twórczość Morrison sięgnąć koniecznie (nawet jeśli nie szuka powieści grozy). + Zbiegła niewolnica, Sethe, mieszka wraz ze swą córką Denver w domku nawiedzanym przez ducha. Hałasy, tupania - no, klasyka gatunku. Wszystko wskazuje na to, że to duch zm...

Dan Simmons w znakomitym „Terrorze” opisał tajemnicę uwięzionej w lodach Arktyki wyprawy badawczej, Alma Katsu zaś przedstawiła w „Głodzie” dzieje tragicznej wyprawy Donnera. + Ze Springfield wyrusza do Kalifornii wyprawa pionierów. Oficjalnie przewodzi jej powszechnie lubiany, jowialny i życzliwy George Donner, naprawdę jednak gros decyzji podejmuje rozważny, choć nie cieszący się sympatią podróżnych James Reed. W wyprawie pionierskiej ważne jest utrzymywanie odpowiedniego tempa - konieczne jest przebycie łańcucha gór Sierra Nevada, oddzielającego Kalifornię od równin środkowych, zanim surowa zima odetnie uczyni wszystkie przełęcze.  Niestety grupa Donnera traci sporo czasu w drodze -  jest nienadzwyczajnie zorganizowana i zarządzana a pouczenia i upomnienia rozważnego James Reeda są lekceważone i zakrzykiwane przez głupszych uczestników.  Donner cały czas uspokaja wędrowców - w jednym z punktów na trasie ma czekać na nich wytrawny podróżnik, Lansford Hastings, k...

  Lumleya pomysł na wampiry jest obłędny, jeden z ciekawszych a bardziej niedocenianych w historii całego horroru. „Wampirze jaja” składane wewnątrz ludzkich organizmów, wykluwające się z nich oślizgłe lovecraftowskie monstra zamieszkujące ciała swych nosicieli - no, to jest czad komando. Niestety, w trzecim tomie serii autora poniosło w rejony, na których zna się znacznie słabiej - przygodowe fantasy. No i wyszło znacznie słabiej… + Walka „esperowskich” jednostek wywiadu brytyjskiego i sowieckiego trwa nadal. Brytyjczycy podejrzewają, że w położonym na Uralu tajnym kompleksie badawczym w Perchorsku prowadzona jest hodowla wampirów wysyłanych przeciwko siłom Zachodu. Wysyłają swego agenta celem zbadania sytuacji. Ten zostaje rychło schwytany i  uwięziony w ośrodku.  Na miejscu okazuje się, że prawda o Perchorsku jest  inna - na przełęczy zlokalizowana jest brama wiodąca do innego świata, do świata wampirów. Czasami przez nią przedostaje się na ziemską stronę ja...