Dirty Word Horror

Cykl „narodowych” antologii opowieści niesamowitych swą genezą sięga PRL. To wtedy, w połowie lat 70-tych PIW zdecydował się na zestawienie takiej serii. Właśnie w jej ramach ukazał się zbiór z języka niemieckiego, zatytułowany (od najdłuższego opowiadania w nim zawartego) „Czarny Pająk”. Jako, że czasy obecnie dla literackiej grozy nastały lepsze, PIW zdecydował się na ponowne wydanie swej serii, jako część trzecia ukazały się właśnie „Opowieści niesamowite z języka niemieckiego”. Jako że antologia zestawiona została jeszcze w PRL, ukazuje ona charakterystyczne dla ówczesnych czasów cele i sposoby promowania literatury niesamowitej, cele raczej historyczne i literaturoznawcze, niż stricte rozrywkowe. Stąd w kompilacji nacisk położony został z jednej strony na  Wielkich literatury niemieckiej (Goethe, von Kleist, bracia Mann, Heyse, a jako Ślązak wyróżnię dodatkowo wywodzącego się spod Raciborza romantyka - Josepha von Eichendorffa). Po drugie, pojawią się także pisarze „gatunkowi”...

„Ci, Którzy Trwają” Tomasza Jacka Graczykowskiego, podszyty Lovecraftem action horror z detektywem revenantem (nieumarłym), prowadzącym brutalne, nadnaturalne śledztwo ku chwale mrocznych Przedwiecznych Mocy to jedno z najlepszych (jeżeli nie To Najlepsze) opowiadań wydanych w serii Sny Umarłych. W tomie „Na Krawędzi Mroku” autor przedstawia, obok tego właśnie tekstu, cały zbiór historii oddających hołd Mistrzowi z Providence. Historii bardzo udanych, przetwarzających charakterystyczne motywy fabularne, klimat, styl pisania w nową, intrygującą (i bardzo konkretnie straszącą!) jakość. + Już same tytuły nie pozostawiają cienia wątpliwości, a im dalej, tym mocniej widać inspirację twórczością Old Genta. „Zgroza W Provelence”, „Senior Rodu Colledrall”, „Śniący W Mroku”, „Ci, Którzy Trwają” czy „Zieleń Z Głębi Ziemi” - zasadniczą część opowiadań w tomie stanowią świadomie pisane pastisze lovecraftowskie, takie, można by napisać, „fanfiki”. Z tym, że to żaden zarzut! Graczykowski, wykorzystu...

Towarzysz Lenin mawiał - „dawieriaj, no prawieriaj - ufaj, ale sprawdzaj”.  Recenzje „Kuklanego Lasu” Anny Musiałowicz są z reguły dobre i pozytywne, jednak to, co z nich wyczytywałem budziło obawy, że powieść nie musi być tak  do końca w moim stylu -  skrócie, że  nie będzie wystarczająco „straszna” i  że nie będzie wystarczająco efektowna fabularnie, Tak, że siadałem do czytania raczej z niepewnością niż z nadzieją na coś nadzwyczajnego. Tym przyjemniejsze jest zaskoczenie. „Kulany Las” okazał się bowiem znakomicie wymyślony,, świetnie napisanym i bardzo dobrze straszącym horrorem, taką współczesną mroczną baśnią opowiadającą  o różnych obliczach miłości rodzicielskiej. + Na obrzeżach powiatowego miasta (a niechby był to np. Ostrów Wielkopolski…), naprzeciw szeregu eleganckich i nowoczesnych domków jednorodzinnych, pod lasem, stoi zapadająca się, zaniedbana chałupa. W chatynce umiera pogrążona w mrokach Alzheimera kobieta, której jedyną opiekunką jest upo...

Trzeci tom wampirzej sagi Anne Rice, nieco inny od poprzedników, trochę zmieniający tonację i rytm całej opowieści, ale wciąż utrzymujący wysoki poziom i fascynujący czytelników nowymi rewelacjami, nowymi kierunkami rozwoju fabuły. + Akasza, przebudzona z trwającego 6000 lat snu miłością do pięknego Lestata, decyduje się na Akcję Bezpośrednią. Wyrywa się ze swego sanktuarium, zabijając przy okazji Enkila (komu potrzebny stary mąż, jak na horyzoncie majaczy młody kochanek?) i ciężko raniąc opiekuna Mariusza. No a uwolniona to dopiero daje… Jak czytelnik pamięta z poprzedniej części sagi, mnóstwo wampirów ciągnie na wielki koncert Lestata (tak, wracamy do wydarzeń z poprzedniej części sagi) z zamiarem zamordowania „odszczepieńca” i „zdrajcy wampirycznych tajemnic”. W trakcie przedstawienia wybucha istne pandemonium, mordercze potwory rzucają się na Lestata i jego przybocznych, ale jakaś Nieznana Siła interweniuje, ratuje pięknego rockmana a jego przeciwnicy, rażeni tajemniczą mocą, stają...

  Franz Kafka latami uważany był wyłącznie za twórcę „mainstreamowego”, za autora „bezprzymiotnikowej” literatury pięknej i jakakolwiek próba jego gatunkowego przyporządkowywania uważana była za herezję. W ostatnich latach zrozumienie znaczenia, jakie ma jego twórczość dla współczesnego weird fiction powoduje zmianę tej   optyki i   coraz więcej czytelników „literatury niepokoju” sięga po jego prozę. Niemniej nieprzygotowany badacz, poszukujący tych grozowych tropów w twórczości Kafki dostanie „Opowieściami I Przypowieściami” zdrowo po łbie… Wydany przez PIW tom stanowi chyba całość dorobku nowelistycznego słynnego mieszkańca Pragi, zbierając w jedno tak słynne arcydzieła pokroju „Przemiany” czy „Kolonii Karnej” jak i mniej znane teksty, krótkie szkice, opowiadania nieukończone, ulotne myśli zapisywane na serwetkach w praskich piwiarniach, no wszystko. W takiej formie książka zainteresuje jednak wyłącznie historyków literatury i die hard fanów Franza, gotowych czytać ws...