„Wampir Lestat” to prawdziwy początek Sagi o Wampirach, książka, która nadała tej opowieści odpowiedniej skali i rozmachu fabularnego obejmującego dziesiątki postaci i rozciągającego się poprzez mijające stulecia, od starożytnego Egiptu aż do współczesności. A że bohaterem został, w miejsce znanego z „Wywiadu Z Wampirem” nudziarza Louisa jego znacznie ciekawszy partner Lestat? Cóż, widać że Rice umiała dobrze ocenić potencjał tkwiący w obu postaciach…
+
Francja, XVIII wiek. Młody arystokrata Lestat de Lioncourt ucieka wraz ze swym przyjacielem (i kochankiem, Rice unika jakichkolwiek pikantnych szczegółów, ale nie pozostawia cienia wątpliwości do do charakteru łączącego mężczyzn uczucia) Nicholasem do Paryża, by oddać się swej największej pasji - aktorstwu.
Pewnego dnia po spektaklu teatralnym Lestat zostaje porwany przez demonicznego maga Magnusa, który okazuje się….wampirem. Magnus więzi młodzieńca w swej mrocznej wieży, zamienia tam w wampira, przekazuje mu swe dziedzictwo i ogromny majątek po czym…popełnia wampirze samobójstwo (sic!) rzucając się w ogień.
Swą nowo otrzymaną moc Lestat wykorzystuje w celu uratowania konającej na suchoty (czy inne ówczesne choróbsko) matki. Po Mrocznej Przemianie zostaje ona wampiryczną towarzyszką syna - od tej pory znana będzie jako wampirzyca Gabriela.
Wkrótce Lestat i Gabriela, jako „renegaci, łamiący święte prawa nieumarłych” stają się obiektem ataku innych paryskich wampirów, dowodzonych przez niejakiego Armanda (chodzi głownie o fakt, że prowadzą oni zwykłe nocne życie, odwiedzają teatry i galerie, pławią się w luksusach a nie gnieżdżą się w cuchnących cmentarnych kryptach).
Lestat okazuje się jednak zbyt silny - pokonuje „cmentarną” hołotę a ich przywódcę…uwodzi (no jaha, wampiry już tak mają). Armand opowiada Lestatowi historię swego życia, to, jak został uprowadzony z ukraińskich stepów przez Tatarów i sprzedany jako niewolnik do burdelu w Wenecji, skąd wykupił go, zakochawszy się w pięknym chłopcu (no jaha…) wenecki artysta, prywatnie również wampir - Mariusz.
Pozostawiwszy w Paryżu Armanda jako szefa teatru (przekształcanego właśnie w znany z „Wywiadu” Theatre des Vampires) Lestat z Gabrielą u boku (pamiętajmy - matką! Rice konsekwentnie lubi pikanterię) rusza w podróż dookoła świata. Liczy, że w jej trakcie spotka Mariusza, którego postać go zafascynowała. Podobnie jak poprzednio Louis, Lestat koniecznie chce poznać Początek, Praprzyczynę Powstania Wampirów (jak to napisała sama autorka „wampir to nieśmiertelne stworzenie, który by żyć dalej musi odkryć przyczyny i racje swego istnienia”)
Gdy w końcu uda mu się odnaleźć Mariusza (a dokładniej, kiedy to Mariusz odnajdzie jego), Lestat pozna wszystkie tajemnice, począwszy od druidycznych rytuałów starożytnej Galii, kiedy to wampirem został sam Mariusz, a sięgając aż do starożytnego Egiptu i opisu powstania dwojga Pierwszych Wampirów - Enkila i Akaszy.
*
Mijają stulecia, Lestat w kolorowych latach osiemdziesiątych XX wieku odnajduje nowy impuls do życia. Zakłada super-popularny zespół rockowy i szykuje się do wielkiego koncertu, podczas którego ze sceny wyśpiewywane być mają Tajemnice Wampirów. To nie może się spotkać z aprobatą pozostałych nieumarłych…
+
Wydany w 1976 roku „Wywiad Z Wampirem” był rewolucją, dokonanym z pierwszoosobowej perspektywy opisem życia wampirów, ich społeczności, ich motywacji i uczuć, opisem podlanym gęstym sosem perwersji i amoralności. Ale „Wywiad” to był początkowo stand alone, samodzielna powieść, której mroczna tematyka, poszukiwanie sensu życia i śmierci, pozwalało Anne Rice ułożyć się z osobistą tragedią. Dziewięć lat późniejszy „Wampir Lestat” odpalił całą ogromną, rozrastającą się wciąż wraz z upływającymi latami przebojową i komercyjną sagę,
Najważniejsza zmiana - nudnego Louisa zastąpił żywy, efektowny Lestat. Maruda Louis wiecznie stękał i kwękał, a spojrzenia i lwią część uwagi czytelników skupiał na sobie Lestat. Nic więc dziwnego, że to właśnie on wyrósł na głównego protagonistę kolejnej części cyklu, jednego z głównych bohaterów całej sagi. Przy czym jednak trzeba zastrzec, że jego postać mocno ewoluuje. Lestat z z „Wywiadu” to brutal, prostak i cham, płytki głupiec, który nic nie wie i nie umie odpowiadać na pytania dotyczące genezy wampiryzmu, stawiane mu przez Louisa. I oto nagle w „Wampirze Lestacie” okazuje się, że to była tylko „poza”, że Lestat to jednen z najpotężniejszych wampirów świata! Już nie jest taki ludyczny i energiczny, jak był w „Wywiadzie”, zdecydowanie chętniej oddaje się zadumie i refleksjom o naturze wampiryzmu (w rezultacie upodabniając się nieco do samego Louisa!).
Lestat przyjaźni się z prastarym Mariuszem, kocha w „królowej potępionych” - Akaszy, jest bajecznie bogaty (ktoś pamięta, że Lestat przystawił się do Louisa powodowany problemami finansowymi?) no i najważniejsze - zna wszystkie odpowiedzi na Louisowe pytania!
Przede wszystkim jednak to nadal ciekawa, żywa postać. Trochę buntownik, taki rokendrolowy, artystyczny typ, trochę zakochany romantyk. A serce u niego ogromne - kocha on do szaleństwa : Nicholasa, Armanda, Mariusa, Louisa, Gabrielę (matkę - sic!)…dobrze że wampiryzm u Rice wiąże się z aseksualizmem (czy wręcz impotencją - tak autorka wybrnęła z niezręcznych implikacji romantycznych).
W ogóle Rice ma dobrą rękę do intrygujących bohaterów. Z biegiem stron przyciągają uwagę kolejne postaci - Nicholas, Gabriela, Armand, Marius, w końcu Akasza…no, widać autostradę otwartą w przyszłość, wiodącą do kolejnych tomów, kolejnych przygód, kolejnych wampirycznych historii inkrustowanych perwersją i deprawacją.
Fabuła Lestata jest generalnie żywa (choć zdarzają się momenty przegadania, przestoju, wręcz nudy), efektowna, rozległa, imponująca swym rozmachem. Nie braknie przygód, ucieczek, walk, scen mrocznych, ponurych i budzących strach. Będzie też jednak miejsce na strzeliste uniesienia i wynurzenia.
Generalnie książka ma jaśniejszą, bardziej przygodową tonację do depresyjnego, ponurego i mrocznego „Wywiadu”. Mniej tu seksualnych aluzji i perwersji (no ok, „romans” z mamą jest kinky) a sama dominująca wsród wampirów homoerotyczna orientacja nie budzi chyba większych emocji, był czas przywyknąć.
W tle tej przygodowej fabuły przewijają się dwa główne tematy. Bedą to relacja dobra do zła , roztrząsana głównie w związku Nicholasa i Lestata) i życie po wampirycznej śmierci ( w dyskusjach Lestata z Mariusem).
Dla fanów Rice pozycja obowiązkowa - fundament całej wampirycznej sagi, dla pozostałych fanów horroru tytuł też bardzo znaczący, wart umieszczenia w kanonie obok sławnego poprzednika.
PS.
Anne Rice zmarła pod koniec 2021. Jej wampiry, które trwale zmieniły pop kulturę, pozostaną z nami.
PPS.
Lestat nie został zekranizowany, ale niektóre jego wątki (koncert rockowy!) wykorzystane zostały w filmie „Królowa Potępionych”.Film dość przeciętny, ale Stuart Townsend jako Lestat daje radę. Zaś cała powieść, ze swym bogactwem wątków i postaci to materiał na pełnowymiarowy serial.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz