Dirty Word Horror

Kontynuacja bestsellerowej „Twierdzy”, a tak naprawdę restart, początek nowej historii, z istotną zmianą tonacji; już nie ma wampirycznej opowieści o uwięzionym w karpackim zamku demonie, teraz pojawiają się kultyści i quasi sataniczne klimaty znane z „Dziecka Rosemary”. + W katastrofie samolotowej ginie bajecznie bogaty naukowiec, laureat nagrody Nobla z genetyki. Nieoczekiwanie jedynym spadkobiercą jego fortuny okazuje się pewien młody, początkujący autor powieści grozy (taki żarcik Wilsona). Wychował się on w rodzinie adopcyjnej, wszystko zatem wskazuje na to, że zmarły milioner był biologicznym ojcem pisarza. Mężczyzna wraz ze swą śliczną żoną wprowadza się do ogromnej posiadłości, odziedziczonej po naukowcu. Odnalazłszy w niej jego pamiętniki zaczyna je studiować w nadziei odnalezienia swej matki. To, co udało mu się odkryć wprawia go w ogromną depresję i konsternację; nie chce tego za nic zdradzić ukochanej żonie. Ta zwraca się po pomoc do ich wspólnego przyjaciela, katolickiego ...

Kiedyś, jeszcze na przełomie XX iXXI wieku polski horror literacki prawie nie istniał i z drobnymi wyjątkami (Małgorzata Saramonowicz!) spragniony fan skazany był na gnioty w rodzaju „Plamy Na Suficie” Piotra Zaremby.  Z początkiem nowego wieku coś drgnęło. Ruszyli do boju młodzi, „wychowani” na złotej erze horroru, autorzy. Wysypało książkami, które emanowały młodzieńczą (czasami wręcz sztubacką) energią i entuzjazmem tworzenia. Niestety, ta ilość nie zawsze szła w parze z jakością, a wydawane pozycje niekiedy potrafiły zniechęcić bardziej wymagającego odbiorcę banalnymi rozwiązaniami, niedojrzałym stylem czy licealnym, rubasznym klimatem. Ostatnimi laty polski horror przeszedł na szczęście na kolejny etap. W masie nowo wydawanych tytułów coraz częściej dojeżdża również i jakość. „Pętla” jest dobrym tego przykładem -  to świetna, efektowna, doskonale wymyślona i dobrze napisana powieść. Wyrafinowana, misterna konstrukcja fabularna, przejmujące losy bohaterów, nostalgia za min...

ZNA-KO-MI-TE! Horror, który będąc na wskroś ekstremalnym nie zapomina o tym, by straszyć, by być, właśnie, horrorem. Historia, owszem, drastyczna w opisach gwałtów, tortur i morderstw, ale przede wszystkim bardzo dobrze wymyślona, zgrabnie rozwijająca się, pełna efektownie zapętlonych twistów fabularnych. + Dwie młode dziewczyny wyjeżdżają na do małego miasteczka położonego u podnóża Apallachów. Jedna z nich to planuje cykl reportaży z amerykańskiej prowincji, druga, po kolejnym zawodzie miłosnym pragnie odwiedzić swoją ciotkę, prowadzącą pensjonat w miasteczku. Do tego samego pensjonatu skierowany zostaje ksiądz, którego zadaniem jest rozpoczęcie prac renowacyjnych zrujnowanego starego domu zakonnego, położonego w okolicy. Atmosfera od początku jest typowa dla powieści-ekscesu. Dziennikarka to opętana nieustanną żądzą nimfomanka, nieustannie rzucająca się w ramiona kolejnych mężczyzn, a w ich braku oddająca się, niczym nie/sławny egzorcysta Mark Sabat, masturbacji. Nic dziwnego, że po...

„Wampir Lestat” to prawdziwy początek Sagi o Wampirach, książka, która nadała tej opowieści odpowiedniej skali i rozmachu fabularnego obejmującego dziesiątki postaci i rozciągającego się poprzez mijające stulecia, od starożytnego Egiptu aż do współczesności. A że bohaterem został, w miejsce znanego z „Wywiadu Z Wampirem” nudziarza Louisa jego znacznie ciekawszy partner Lestat? Cóż, widać że Rice umiała dobrze ocenić potencjał tkwiący w obu postaciach… + Francja, XVIII wiek. Młody arystokrata Lestat de Lioncourt ucieka wraz ze swym przyjacielem (i kochankiem, Rice unika jakichkolwiek pikantnych szczegółów, ale nie pozostawia cienia wątpliwości do do charakteru łączącego mężczyzn uczucia) Nicholasem do Paryża, by oddać się swej największej pasji - aktorstwu. Pewnego dnia po spektaklu teatralnym Lestat zostaje porwany przez demonicznego maga Magnusa, który okazuje się….wampirem. Magnus więzi młodzieńca w swej mrocznej wieży, zamienia tam w wampira, przekazuje mu swe dziedzictwo i ogromny ...